Γράφει ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΤΡΑΒΟΛΑΙΜΟΣ
Το πρόβλημα που αντιμετώπισε η Ελλάδα από
τον Οκτώβριο του 2009, δεν είχε μόνο δημοσιονομική διάσταση, δεν ήταν δηλαδή
αποκλειστικά πρόβλημα ιλιγγιώδους ελλείμματος και χρέους που μας παρέδωσε η Ν.Δ και σήμερα απτόητη διεκδικεί και
πάλι να κυβερνήσει, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής,
ούτε ήταν μόνο πρόβλημα διεθνούς αξιοπιστίας της χώρας. Υπήρχε και μία
τρίτη διάσταση, που δυσκόλεψε σημαντικά την αντιμετώπιση της κρίσης, όχι μόνο
στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρη την
Ευρώπη. Η κυριαρχία των συντηρητικών δυνάμεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Είναι γνωστό ότι το ΠΑΣΟΚ παραλαμβάνοντας
την διακυβέρνηση του τόπου το 2009,
αναγκάστηκε να εφαρμόσει μια δύσκολη
πολιτική, ως αναγκαία προϋπόθεση για να
μην κηρύξει η χώρα στάση πληρωμών, εφόσον
είχαμε αποκλειστεί ήδη από τις διεθνείς αγορές.
Όμως,
ήταν η κυβέρνηση του Κινήματος, που
πρώτη τόνισε στους εταίρους μας ότι η κρίση δεν είναι αποκλειστικώς ελληνική
αλλά πρωτίστως ευρωπαϊκή και με δικές της προσπάθειες δημιουργήθηκε ο
ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης που δεν υπήρχε και του οποίου χρήση κάνουν σήμερα
και άλλες χώρες.
Εν
τούτοις βρήκε συντηρητικό τείχος αδιαπέραστο, παρά τον σκληρό διαπραγματευτικό
αγώνα που έκανε και ας κατηγορείται για το αντίθετο:
- Όταν από
τα τέλη του 2009, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ
υπογράμμιζε με έμφαση σε όλες τις συζητήσεις που γίνονταν σε ευρωπαϊκό
επίπεδο ότι το βασικό πρόβλημα της
Ελλάδας δεν είναι οι μισθοί και οι συντάξεις, αλλά βαθύτερες διαρθρωτικές
αδυναμίες ( σπατάλη, φοροδιαφυγή, ανομία κ.ο.κ.) που χρειάζονται χρόνο για να
αντιμετωπιστούν, η συντηρητική Ευρώπη πίεζε αποκλειστικά και μόνο για άμεσες
περικοπές σε μισθούς και συντάξεις.
-
Όταν από τις αρχές του 2010 ήταν
γνωστό ότι το πρόβλημα δεν αφορά μόνο την Ελλάδα και ότι ο βασικός στόχος όλων
των κερδοσκοπικών επιθέσεων είναι το ίδιο το ευρώ, η συντηρητική Ευρώπη μιλούσε
αποκλειστικά για «Ελληνικό πρόβλημα».
- Όταν
από τον Οκτώβριο του 2009, το
ΠΑΣΟΚ, όπως και συνολικά οι ευρωπαίοι
σοσιαλιστές, υποστήριζαν ότι τα
προβλήματα της Ευρώπης δεν θα αντιμετωπιστούν με υφεσιακές πολιτικές, αλλά με τολμηρές επενδύσεις στην
πράσινη ανάπτυξη και με νέα χρηματοδοτικά εργαλεία, όπως ο φόρος επί των
χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, ο φόρος στο διοξείδιο του άνθρακα και κυρίως τα
ευρώ-ομόλογα, η συντηρητική Ευρώπη απλώς παρέπεμπε τα θέματα αυτά από το ένα
Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στο άλλο.
- Σήμερα
οι συνθήκες είναι πολύ διαφορετικές και η εκλογή Ολάντ ενισχύει το μέτωπο των σοσιαλδημοκρατικών
δυνάμεων, αναπόσπαστο κομμάτι του οποίου είναι και το ΠΑΣΟΚ.
- Σήμερα
φαίνεται ότι μόνο το ΠΑΣΟΚ με την ήρεμη δύναμη της
γνώσης και της εμπειρίας του, μπορεί να αντιπαλέψει τις λογικές λιτότητας που
επέβαλαν οι Μερκοζί στις χώρες του νότου, τις λεγόμενες PIGS (Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ιταλία,
Ισπανία).
- Σήμερα το ΠΑΣΟΚ αναδεικνύεται περισσότερο
παρά ποτέ, ο αναγκαίος και αξιόπιστος συνομιλητής με τους Ευρωπαίους εταίρους
μας. Οι συναντήσεις άλλωστε Βενιζέλου με Ολάντ και Πρόντι είναι ενδεικτικές.
Στις
17 Ιουνίου λοιπόν, ψηφίζοντας μαζικά
ΠΑΣΟΚ, ψηφίζουμε ελπίδα, ψηφίζουμε σταθερότητα, ψηφίζουμε όχι στο λαϊκισμό και
τη δημαγωγία του ΣΥΡΙΖΑ και της Ν.Δ. Τώρα ασφαλώς ΠΑΣΟΚ.
