«Μπορεί η Ελλάδα να είναι απασχολημένη με την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, αν όμως η Τουρκία επιμείνει και στείλει πολεμικά πλοία να συνοδεύσουν ερευνητικά σκάφη για τη διενέργεια δικών της ερευνών σε «αμφισβητούμενα» (disputed) ύδατα στην ελληνική υφαλοκρηπίδα ή την κυπριακή ΑΟΖ, τότε η ελληνική κυβέρνηση ίσως μπει στον πειρασμό να επιχειρήσει τη συσπείρωση του λαού της, οπότε μια σύγκρουση με την Τουρκία δεν προβάλει και ως μια τόσο κακή ιδέα». Στην ίδια ανάλυση επισημαίνεται, ότι η Τουρκία έχει υπερβεί τα εσκαμμένα και αναφέρει συγκεκριμένα: «Η Τουρκία χρησιμοποιεί σκληρή ρητορική, η οποία όμως στερείται ουσίας εναντίον του Ισραήλ, με θετικά γι’ αυτήν αποτελέσματα σε επίπεδο δημόσιας εικόνας και επικοινωνιακής διείσδυσης στον αραβικό κόσμο, με σημαντικές όμως απώλειες στον τομέα της αξιοπιστίας, αφού δεν φαίνονται οι Τούρκοι να είναι διατεθειμένοι να υλοποιήσουν τις απειλές τους για την αποστολή πολεμικών πλοίων που θα συνοδεύσουν έναν νέο «στόλο ελευθερίας» για τη Γάζα».
Η ανάλυση του STRATFOR κάνει σαφή αναφορά στην αρνητική στάση της Αμερικής απέναντι στη Τουρκία στο συγκεκριμένο θέμα, με εξαιρετικά «σιωπηλό τρόπο» όμως και δεν αποκλείει σοβαρή ένταση ανάμεσα στις σχέσεις των δύο χωρών το προσεχές χρονικό διάστημα. Αυτό που αξίζει να σημειωθεί, είναι, ότι πουθενά στην ανάλυση αυτή δεν αναφέρεται, ότι όλα όσα συμβαίνουν στην Ν.Α Μεσόγειο πχ., μπορεί και να μην οδηγήσουν σε καμία στρατιωτική ενέργεια ..! Όπως επίσης ένα βασικό ερώτημα είναι , ποιον θα ωφελούσε πραγματικά μία τέτοια ραγδαία κλιμάκωση στην Μεσόγειο; Την Ελλάδα, την Τουρκία ή μήπως τις ΗΠΑ; Από την άλλη πλευρά, μπορεί στο ελληνικό στράτευμα να παρατηρείται «οργασμός» ετοιμότητας, ωστόσο είναι αρκετά δύσκολο να φανταστεί κανείς την ελληνική κυβέρνηση να ..αντιδρά, όπως «προβλέπει» η ανάλυση, … αλλά … είδομεν!
