ΣΑΒΒΑΤΟ 31 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑClaude Debussy: “Syrinx” έργο για φλάουτο σόλο
Τη Σύριγγα , την κόρη του ποταμού Λάδωνα, τη νύμφη της Αρκαδίας, αγάπησε ο Πάνας καθώς την κυνηγούσε, εκείνη απελπισμένη, το Δία ικέτευσε να τη σώσει Κι αυτός, ακούγοντας την τη μεταμόρφωσε σε καλαμιά. Τρελός από το θυμό του ο Πάνας την έσπασε, γρήγορα όμως μετάνιωσε και θρηνώντας φιλούσε τα κομμάτια Ακούγοντας τους ήχους που έβγαιναν, καθώς φυσούσε κλαίγοντας, έφτιαξε τη Σύριγξ .
Η Σύριγγα του Πάνα, η φλογέρα του βοσκού, Μέσα στους αιώνες οι ήχοι της μαγεύουν ζώα, ανθρώπους και Θεούς.
Albert Roussel : “Pan” από το έργο : “Joueurs de flute” έργο για φλάουτο & πιάνο .
Ο τραγοπόδαρος Θεός, γεννήθηκε στο Λύκαιον όρος της Αρκαδίας μισός , άνθρωπος , μισός ζώο. Άνθρωποι και ζώα σε μια αμφίδρομη σχέση προστασίας Θεότητα συνυφασμένη με την «πανίδα» της φύσης, αλλά και προσωποποίηση της γενετικής δύναμης της ζωής .Με σύμβολά του τη σύριγγα και τη σφενδόνη, αποτελεί πηγή έμπνευσης των καλλιτεχνών από τους Αρχαίους χρόνους μέχρι σήμερα.
Erik Satie : “Trois Gymnopedies” “Γυμνοπαιδία Νο1” μεταγραφή για φλάουτο και πιάνο
Γύρω από τα αγάλματα των Θεών, χόρευαν γυμνά τα παιδιά στην Αρχαία Σπάρτη. 10 μέρες κρατούσε η γιορτή Προς τιμήν του Πύθεως, του Απόλλωνα, της Αρτεμης, της Λιτούς και του Διονύσου Απόσπασμα από όπερα του:
Gluck: Toi qui prolonqeans mes jous Άρια της Ιφιγένειας εν Ταύροις
Από το βωμό που οι Αχαιοί με σπαθί τη σφάζαν, την πήρε η Άρτεμης κρυφά μέσα από τον αιθέρα και Ιέρεια την έκανε στη μακρινή χώρα των Ταύρων, που βάρβαρος βαρβάρων Ρήγας , ο Θόας, κυβερνά, κι όποιος Έλληνας περάσει από εκεί για θυσία τον ετοιμάζει, καθώς το έθιμο ήταν πάντα αυτό. ….και φτάνουν ο Ορέστης με τον Πυλάδη από το Άργος στην μακρυνή Ταυρίδα γιατί ο χρησμός του Απόλλωνα έλεγε πως πρέπει το ιερό ξόανο της Θεάς Άρτεμης να πάρουν. τους πιάνουν και τους οδηγούν στο ιερό για θυσία. Ο Ορέστης συναντά στο πρόσωπο της ιέρειας την αδερφή του την Ιφιγένεια, που μέχρι τότε δε γνώριζε. με τη βοήθεια της Θεάς εγκαταλείπουν οι τρείς τους τη χώρα των Ταύρων παίρνοντας μαζί τους και το ιερό ξόανο.
Giacomelli: sposa son disprezzata
Άρια της Μερόπης -Μερόπη η βασίλισσα της Μεσσήνης
Η κόρη του 13του βασιλιά Η σύζυγος του Κρεσφόντη Που του φονιά του έγινε γυναίκα Και περίμενε πολύ, ώσπου να πάρει εκδίκηση. Μερόπη , του κόσμου οι μουσικοί έγραψαν στ όνομά της
- Για τη Μερόπη, έχουν γραφτεί 34 όπερες από Γερμανούς, Πορτογάλους και Ιταλούς συνθέτες, αλλά έχει γίνει και πηγή έμπνευσης για πολλούς Ευρωπαίους δραματουργούς, που έχουν δεχτεί επιρροή από τα κλασσικά έργα ,κυρίως του Ευριπίδη, αφού ανέδειξε τη Μερόπη, στο έργο του «Κρεσφόντης»
Mozart: Zeffiretti, Lusingheti, άρια της Ίλιας Non ho colpa, άρια του Ιδομενέα Se io non moro, ντουέτο Ίλιας – Ιδομενέα Ο θαυμαστός στο δόρυ Ιδομενέας Του Δευκαλίωνα ο γιός, ο εγγονός του Μίνωα Βασιλιάς των 100 λαμπρών πόλεων της Κρήτης 80 καράβια πήρε για την Τροία Και στου Ομήρου τα έπη γράφτηκε τα όνομά του Γυρνώντας στην Κρήτη μ αιχμάλωτη την Ίλια, την κόρη του Πριάμου, αθέτησε τον όρκο του στον Ποσειδώνα και το γιό του τον Ιδαμάνθη πρέπει να θυσιάσει,- τον έρωτα της Ίλιας. Και αποφασίζουν τη θέση του να πάρουν εκείνος και η Τρωάδα κ αυτοί τη θέση του να πάρουν. Κοινό το δράμα όλων, μα η θεϊκή βούληση είναι άλλη: ο Ιδαμάνθης να μην θυσιαστεί, αλλά την Ιλια να παντρευτεί και διάδοχος να γίνει.
ΕΡΜΗΝΕΥΟΥΝ:
Βίκυ Βασιλειάδη – φλάουτο
Μυρσίνη Μαργαρίτη –σοπράνo
Θεοδώρα Μπάκα- μέτζο σοπράνο
Μαρία Παπαπετροπούλου-πιάνο
Αποσπάσματα από τον «Ερωτόκριτο» του Βιτσέντζιου Κορνάρου Λουδοβίκος των Ανωγείων με το μουσικό σύνολό του
…..και τα χρόνια πέρασαν κ άλλαξαν οι αρχόντοι
Μα του έρωτα τα βάσανα τα ίδια πάντα μένουν
Και κόρη άλλου βασιλιά, του Αθηναίου Ηράκλη,
Εχτύπησαν τα βέλη του,
Την όμορφη Αρετούσα
Και πήγαν κ αγωνίστηκαν για τη δική της χάρη
Όμορφα αρχοντόπουλα, λιοντάρια,
στο κοντάρι!
Του Αναπλιού ο πρίγκιπας κ ο αφέντης της Κορώνης
Της Πάτρας το ρηγόπουλο κ ο άρχοντας της Μεθώνης
Κι άλλοι πολλοί προσκυνητές για τον αγώνα φτάνουν
Ιππότες λεβεντόκορμοι, την κοπελιά να πάρουν
«κ όλοι εστράφηκαν και θωρούν
Προς τη μεράν εκείνη και πεθυμούν να μάθουσιν
Ιντα΄το κ΄ ιντα εγίνη»
Αφήγηση : Σοφία Μποτσέα
Σχεδιασμός- Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Διονυσία Χρυσομπόλη.
