Το βλέμμα της Ντόρας Μπακογιάννη όταν συνόδευε τον πρωθυπουργό στο Ζάππειο Μέγαρο το βράδυ των εκλογών της 4ης του Οκτώβρη ήταν απόλυτα δηλωτικό της συναισθηματικής κατάστασης που βίωνε εκείνη τη στιγμή: Άγχος για τις ημέρες που έρχονται.
Η Ντόρα Μπακογιάννη μαζί με τον παραιτηθέντα Γιώργο Σουφλιά υπήρξαν οι βασικοί εισηγητές προς τον Κώστα Καραμανλή προκειμένου ο τελευταίος να προσφύγει σε πρόωρες εκλογές. Οι δύο «Ηρακλειδείς του στέμματος», όπως μαινόμενος δήλωσε ο Μιχάλης Λιάπης, λίγο αργότερα, έκαναν τους υπολογισμούς τους σε συνεργασία με ισχυρούς θύλακες της διαπλοκής προβλέποντας ανεπιτυχώς το μέγεθος της ήττας της ΝΔ. Η διαχειρίσιμη ήττα ήταν το ζητούμενο. Ο λαός είναι ώριμος και οδήγησε σε εσφαλμένες εκτιμήσεις τα κέντρα της διαμόρφωσης της κοινής γνώμης και τις εταιρείες δημοσκοπήσεων, οι οποίες για άλλη μια φορά προχώρησαν σε λάθος εκτιμήσεις. Η ήττα ήταν συντριπτική.
Η, εδώ και χρόνια, κεντρική πρωταγωνίστρια στο δελφινάριο της Νέας Δημοκρατίας το βράδυ των εκλογών συνοφρυώθηκε...
Γνώριζε και γνωρίζει ότι η ισχυρή βάση της Νέας Δημοκρατίας η οποία εκφράζεται διαχρονικά από τον Καραμανλισμό την θεωρεί συνυπεύθυνη για μία τόσο βαριά ήττα, την οποία ούτε στην Ιπποκράτους θα μπορούσαν να έχουν προβλέψει. Πλέον είναι βέβαιο ότι ο δρόμος προς τη διαδοχή μόνο στρωμένος με ροδοπέταλα δεν είναι. Η Ντόρα Μπακογιάννη είναι υποχρεωμένη να διαπραγματευτεί σκληρά με τους εξωθεσμικούς παράγοντες που επιδιώκουν την χειραγώγηση της πολιτικής ζωής του τόπου εδώ και δεκαετίες. Στόχος είναι η διασφάλιση της «πολιτικής της καριέρας».
Ο «Μητσοτακισμός» στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας συνιστά ένα μειοψηφικό ρεύμα Χανίων, Ευρυτανίας και παρατρεχάμενων αυλικών εν Αθήναις. Τα ισχυρά ερείσματα του «Μητσοτακισμού» θα τα εντοπίσει κανείς στα παράκεντρα της εξουσίας, στους εξωθεσμικούς παράγοντες και σε ξένα κέντρα, από την εποχή της αποστασίας, μέχρι σήμερα.
Ακόμη και η ενδεχόμενη ανάδειξή της κας Μπακογιάννη σε νέα πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας θα συνοδευτεί από την παράδοση – παραλαβή ενός ναυαγίου, ενός «ασθενή» που θα κάνει χρόνια να αναρρώσει από το μέγεθος της πιο βαριάς ήττας στην ιστορία του.
Για το μέγεθος της ήττας έχει ευθύνη και η διαχρονική υπονομευτική αντίληψη του «μητσοτακισμού» που προτάσσει το συμφέρον της «Αγίας Οικογένειας» έναντι του κάθε λογής «πατριωτισμού», ακόμη και αν αυτός ο «πατριωτισμός» αναφέρεται στην παράταξη. Ακόμη και ως ηγέτιδα η κα Μπακογιάννη θα κινδυνεύσει να «καεί» αν δεν καταφέρει να οδηγήσει το κόμμα σε έξοδο από την κρίση. Δεδομένων των συσχετισμών μέσα στη Νέα Δημοκρατία κάτι τέτοιο είναι δύσκολο. Δεν αποκλείεται η κα Μπακογιάννη να έχει την κατάληξη του Ευάγγελου Βενιζέλου, ο οποίος στηρίχτηκε κυρίως στα εξωθεσμικά κέντρα και στην διαπλοκή, την ώρα που η βάση του ΠΑΣΟΚ τασσόταν συντριπτικά υπέρ του νέου πρωθυπουργού κ. Γιώργου Παπανδρέου.
Ας μην ξεχνάμε ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια η κα Μπακογιάννη έχει πριονίσει όλους τους επίδοξους αρχηγούς της Νέας Δημοκρατίας και εκείνοι δεν ξεχνούν. Σήμερα έχει ανοίξει μέτωπα και με οικονομικούς παράγοντες, όπως ο Ανδρέας Βγενόπουλος.
Όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα ακόμη και κάποια δημοσιογραφικά περιθωριοποιημένα φερέφωνα της κας Μπακογιάννη επιχειρούσαν την αποδόμηση του Κώστα Καραμανλή φορώντας πράσινο προσωπείο. Σήμερα διακινούν πληροφορίες και εκτιμήσεις περί πολυδιάσπασης του ισχυρότατου «καραμανλικού μπλοκ». Οι μάσκες, όμως, έπεσαν.
Την ώρα που η Καραμανλική βάση «βράζει» για τις εισηγήσεις της κας Ντόρας Μπακογιάννη προς τον Κώστα Καραμανλή, για με την αγωνιώδη προσπάθειά της να οδηγήσει από κοινού με τα πανίσχυρα κέντρα της διαπλοκής το πολιτικό σύστημα στην αποδοχή ενός μοντέλου συγκυβέρνησης και για την πανηγυρική αποκάλυψη της συνολικής προσπάθειας υπονόμευσης του πρώην πρωθυπουργού, εκείνη μέσα στην αγωνία της αναζητά «λαγούς».
Ένας από αυτούς είναι ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, ενώ τον ίδιο ρόλο εμφανώς θα διαδραματίσει και ο νομάρχης Θεσσαλονίκης Παναγιώτης Ψωμιάδης.
Κακά τα ψέματα. Η Ντόρα Μπακογιάννη υπολόγιζε σε μία πολύ πιο διαχειρίσιμη ήττα, από τη συντριβή που υπέστη η Νέα Δημοκρατία το βράδυ της 4ης Οκτωβρίου. Η διαχείριση έχει να κάνει με την συγκρότηση της δικής της, προσωπικής στρατηγικής προκειμένου να ισχυροποιηθεί ως μελλοντική ηγέτιδα της παράταξης. Η χάραξη προσωπικής στρατηγικής, από τον δήμο Αθηναίων, μέχρι το υπουργείο Εξωτερικών (με πολλαπλές ζημιές για το εθνικό συμφέρον) και μέχρι τη διεκδίκηση της ηγεσίας της Νέας Δημοκρατίας (σε βάρος της παράταξης) είναι η ουσία όχι μόνο των πολιτικών επιλογών της κας Μπακογιάννη, αλλά και της πολιτικής της ύπαρξης. Τα συμφέροντα έχουν πολλά να περιμένουν από την κα Μπακογιάννη. Το ερώτημα είναι αν θα καταφέρει ποτέ εκείνη να τους τα προσφέρει.
(antinews.gr)
